Tuesday 16 February 2016

Complimentenmaand: over de helft!

De helft van de uitdaging is bereikt! Ik geef het eerlijk toe: complimenten uitdelen is hartstikke leuk, maar ik ben echt heel blij dat deze uitdaging in de kortste maand van het jaar valt. Sorry, maar niet sorry.

Volhouden

Aan de voorraad kaarten ligt het niet. Aan de 'pen en papier' winkel met prachtige andere kaarten en postzegels om de hoek ook niet. Aan de voorraad postzegels ook niet. Aan de brievenbussen waar de post in gaat, ligt het ook niet. En aan Snappen en bloggen erover ook niet. Wat dan wel? Geen idee.

Het beste wat ik kan bedenken is dat ik in mijn achterhoofd veel bezig met ben dat kaartje. In het begin was het makkelijk: ik had zelfs een klein lijstje van mensen die op enig punt deze maand een kaartje zouden ontvangen. Gegarandeerd. Zij hadden namelijk recentelijk nog indruk op mij gemaakt en een compliment dubbel en dwars verdiend. Maar iedereen op die lijst is al aan de buurt geweest, geloof ik. Nu komt het alleen nog uit de spontane ingevingen van mijn hoofd en hart. Gelukkig zoek en schrijf ik de kaartjes, wanneer ik de ontvanger bedacht heb, wél met veel plezier.



Lekker binnen blijven?

Er zit een heel ander nadeel aan deze uitdaging. Ik 'moet' elke dag naar buiten. Er gaat simpelweg iedere dag een kaartje in een brievenbus. Enerzijds heel goed: zo kom ik de deur elke dag uit. Anderzijds is het soms wat minder: ook op een dag zoals zondag (de hele dag natte sneeuw en het was echt saai op straat) 'moet' ik de deur uit. Even een dagje binnen blijven en daar lekker rommelen zit er deze maand niet in. Het is goed om in beweging te blijven, maar ik kijk al een beetje uit naar de eerste vrije dag van maart. Misschien dat ik de dag ervoor wat lekkernijen scoor en die vrije dag lekker binnen blijf rondhangen.


Lekker Nederlands, dat klagen

Eigenlijk moet ik niet klagen. Tot op heden heb ik 16 mensen een compliment mogen sturen. Een gemeend compliment. Soms zijn het mensen die iets verder van mij af staan, mensen die ik niet echt spreek maar die wel een invloed op mij hebben gehad, of mensen die ik regelmatig spreek en zie. Ik heb hele mooie kaarten mogen kopen en kies elke keer weer zorgvuldig welke postzegel er op de envelop gaat. En als de post gearriveerd is, krijg ik vroeg of laat een berichtje of telefoontje van de ontvanger. Zo'n bericht zorgt voor een lach op mijn gezicht. Ze zijn altijd aangenaam verrast en ik voel ze van een afstandje glunderen. En dat terwijl ik eigenlijk niet eens zoveel doe. Het zit 'm in de kleine dingen. 

No comments:

Post a Comment