Wednesday 1 February 2017

Ineens heb je het: je wordt vegetariër

Ineens heb je het: je wordt vegetariër! Huh, say what? Ken je dat, zo'n moment waarop je gewoon weet dat wat je in je hoofd hebt, gaat gebeuren en bij je blijft? Dat moment had ik.

Vorige week werd ik zomaar ziek. De griep die veel mensen velde, velde ook mij. Maandagavond en -nacht waren een drama. Dinsdag ging het stukje voor stukje beter. Woensdagochtend waagde ik mij aan een wandeling. Als ik rustig kon wandelen, zonder te zweten, verdwalen of van m'n stokje te gaan, vond ik mezelf wel weer genezen.
Ik liep door leuke straten en in 'mijn' lieve bos. Ik weet niet eens meer waar ik was, maar in gedachten verzonken. M'n neus in m'n liefste sjaal, m'n handen in de zakken van mijn jas. En toen was het opeens daar: ik word vegetariër. Klaar. Vorige week vrijdag at ik nog een pizza met salami. Ik heb de dag erna voor 3 dagen boboti met rundvlees gemaakt. Ik sloeg een stukje vlees zeker niet af. En opeens was het gevoel daar. Ik ga geen vlees meer eten.

Creatiever met eten

Mijn reactie was niet eens: 'Ieks! Hoe moet dat? Meen ik dit?' Nee, het is er gewoon. Het afgelopen jaar ging mijn vleesconsumptie omhoog. Voor de ambities die ik had met Personal Body Plan was het simpelweg makkelijker om ook eiwitten uit vlees te kunnen halen. Gerookte kipfilet, mager rundergehakt, heel soms een visje, het was makkelijk zat. De laatste maanden werd ik wat vrijer: ik heb beter onder de knie wat ik kan eten, hoeveel ik daarvan naar binnen kan schuiven en het werkt voor mij. Aan hongergevoel doe ik niet (gimme that food). Het mixen en matchen van eten is steeds makkelijker en dat geeft mij ruimte om het anders aan te pakken. Het liefst word ik veganist, maar ik weet ook dat ik dat niet van de ene op andere dag voor elkaar ga krijgen. Stap voor stap dan maar!

Peettante van varkentje Lilly

Hoe het zover gekomen is, weet ik niet. Ik wilde al wat langer de vegan challenge van april vorig jaar een mooi vervolg geven. Ik wist alleen niet hoe. Nu voel ik in mijn lijf, hoofd en hart dat dit een stapje vooruit is. Ik ben sinds een paar maanden peettante van een heel lief varkentje, Lilly, en in mijn hoofd kan ik het niet meer aan om een stukje varkensvlees in een pan te gooien en vervolgens vol liefde naar het nieuwste filmpje of de mooiste foto van Lilly te kijken.

Op onderzoek uit!

Het zal vast nog wel eens mis gaan, dat ik per ongeluk of expres toch een stukje vlees eet. Vis hoeft niet zo'n probleem te zijn, aangezien ik vis niet heel lekker vind. Maar hoe moet het met de omega-3 pillen die ik elke dag slik? Zijn die er ook vegetarisch of veganistisch? Ik ga lekker op onderzoek uit, in mijn tempo en op mijn manier. VIND IK LEUK!

Alleen: er staat nog een heerlijke portie boboti (met vlees) in mijn vriesvakje. Wat doe ik daar nu mee? Ik wil 'm niet meer, maar aan voedselverspilling doen we natuurlijk niet. Wie wil 'm hebben?

No comments:

Post a Comment